zondag 23 oktober 2011

Maar lukt het ook...?

“Zo… daar ben je weer...
Ik zie je nogal vaak hier de laatste weken… zo gezellig met de hele familie…
Of is het omdat je ons zo aardig vindt?”
Met deze woorden werd ik vrijdag begroet door mijn tandarts.
“Nou ja… we zijn dan ook met z’n vijven weet je en ja in der daad we komen hier allemaal en ik ben voor iedereen de chauffeur  zeg maar”, luide mijn antwoord.
Alweer met een rood hoofd van alle drukte en het haasten om nog op tijd daar te komen neem ik plaats in de stoel; deze keer voor mezelf.

“Vertel eens… heb ik het goed dat je hier met je moeder, je vader, het gehandicapte jongetje laatst…”
“Dat is het zoontje van mijn man” zeg ik, “ hij leeft bij ons.”
“ Ja, dat dacht ik al…
Maar je komt hier met hun allemaal, begeleid hun… en thuis ook neem ik aan!?”


“Ja, thuis ook en elders….. aaach… ik ben gewoon “de gezinsmanager”  joh…”
“Dus een huishouden met vijf mensen waaronder drie mensen die eigenlijk… Mag ik dat zo zeggen?...
Euhhh… er drie constante begeleiding nodig hebben? Neem me niet kwalijk maar die indruk heb ik.”


“Nee hoor, ik neem niets kwalijk en ja hoor, dat mag je zo zeggen, het is gewoon waar namelijk nu ik er bij stilsta.”
“Dat lijkt me nogal druk voor je… kom je nog wel eens aan je zelf toe?”
“Nou… ik probeer het wel natuurlijk…” (ik hoor mijn eigen stem nogal vermoeid klinken terwijl ik dit zeg)…
“Je probeert het…?
Maar lukt het ook?”
Maar lukt het ook?... die woorden galmen sinds vrijdagochtend nog na…

Wordt vervolgt…

Groeten,
Gaabs

Geen opmerkingen:

Een reactie posten